پخش سیلاب یکی از روشهای بهره برداری از سیلاب واستفاده بهینه از آن می باشد که می تواند تأثیرات مثبتی در مقابله با بحران آب وخشکسالی و بهره برداری پایدار از آن داشته باشد وبایستی درمورد تأثیرات آن بر منابع آبهای زیرزمینی درتمام جوانب بررسیهای لازم صورت پذیرد. در این بررسی از یک رشته قنات موجود در عرصه ایستگاه تحقیقاتی پخش سیلاب بر آبخوان سهرین-قره چریان زنجان استفاده گردید. از زمان احداث ایستگاه جمعا" پنج مورد آبگیری انجام گرفته که در هر بار با فاصله ای اندک، بده جریان خروجی قنات نیز افزایش یافته است. بررسی بده خروجی قنات در پنج دوره آبی نشان می دهد که میزان حد اقل بده جریان خروجی از 2 لیتر درثانیه درآبان سال 76 به ترتیب به 6/5 و8/4 لیتر درثانیه درآبان ماه سال 77 و 78 افزایش یافته که با توجه به خشکسالی سالهای آبی 76 تا 78 درخور اهمیت می باشد. این افزایش در مرداد ماه سال 79، به دلیل آبگیری قابل توجه در فروردین همان سال به 8 لیتر درثانیه، درمقایسه با زمان مشابه درسال 78 که 8/4 لیتر درثانیه بود، رسید. رابطه همبستگی بین مقدار سیلاب ورودی به عرصه وبده خروجی قنات نیز نشان می دهد که این ارتباط درسطح 5 درصد معنی دار است. میزان آب ورودی به عرصه در افزایش بده خروجی قنات وتداوم ورود آب در پایداری افزایش بوجود آمده تأثیر مستقیم داشته است. با عنایت به مخروبه و بایر شدن تعداد قابل توجهی از قناتهای موجود به دلیل پایین آمدن سطح آب زیر زمینی دشت بر اثر کاهش تغذیه وتخلیه بیش از اندازه، واز طرفی، با علم به این که بیشتر اراضی واقع در دشت با دارا بودن شیب مناسب، آبرفتهای دارای قابلیّت ذخیره آبهای زیرزمینی خوب، ووجود رودخانه هایی که عمومأ در فصل بهار حالت سیلابی دارند، ‌مستعد عملیات پخش سیلاب می باشند، در صورت تغذیه آب زیرزمینی، امکان بالا آمدن سطح ایستابی وافزایش بده قناتها وچشمه های موجود در پایین دست وحاشیه زنجانرود وجود داشته و می‌توان در سالهای آتی از این روش نسبت به احیاء قناتها استفاده بهینه بعمل آورد.

منبع : سایت کشاورز تنها