سطح مراتع ایران 90 میلیون هکتار و تعداد دام را 133 میلیون واحد دامی گزارش شده است. سازمانهای مسئول و همچنین کارشناسان عقیده دارند که در اثر چرای بی رویه، مراتع کشور سیر قهقرائی دارند. تخریب مراتع، نتایج منفی متعددی دارد که از آن جمله می توان به هدر رفتن منابع آب و خاک و ایجاد سیل و رسوب گذاری اشاره کرد. برای بررسی اثر چرای بی رویه در شیب های مختلف بر تولید رواناب و فرسایش یک طرح تحقیقاتی در منطقه فیروزکوه که از عرصه های مهم دامداری کشور است انجام گرفت. به این منظور در قالب طرحهای بلوکی تصادفی بر روی 3 شیب 10،20 و 30 درصد 18 کرت به ابعاد 10X2 متر احداث شد و دو تیمار چرای متعادل و چرای بیش از ظرفیت در سه تکرار به آنها اعمال گردید. روانآب و تلفات خاک کرتها به مدت دو سال در 6 دوره اندازه گیری شد. بررسی نتایج نشان داد که حداکثر تلفات خاک به تیمار چرای بیش از ظرفیت در شیب 30 درصد و حداقل نیز به تیمار متعادل در شیب 20 درصد مربوط است. نتایج تجزیه واریانس حاکی از معنی دار بودن اثر شیب و مدیریت چرا بر تولید رواناب و تلفات خاک در طولانی مدت می باشد.
